Ekstrakcja zęba należy do podstawowych zabiegów chirurgicznych, które w Medicadent wykonują doświadczeni lekarze i chirurdzy wykorzystując precyzyjne narzędzia i wysokiej klasy sprzęt diagnostyczny. Zabiegi wykonywane są w znieczuleniu miejscowym, a do znieczuleń stosowany jest komputerowy, bezbolesny system – The Wand.

Bez wątpienia także w okresie ciąży należy dbać o jamę ustną, a co za tym idzie – leczyć zęby, jeśli tego wymaga sytuacja. Choć najlepiej dokonywać wszelkich zabiegów w obrębie jamy ustnej w II trymestrze ciąży, dla zdrowia i bezpieczeństwa pacjentki w uzasadnionych przypadkach leczenie może zostać podjęte w dowolnym momencie ciąży. Warto mieć świadomość tego, że ciąża sama w sobie nie stanowi przeszkody przez wyrywaniem zębów, czy nawet przeprowadzeniem leczenia kanałowego – wymaga jedynie zastosowania odpowiednich środków bezpieczeństwa. Co więcej, to właśnie zaniechanie leczenia stomatologicznego może w efekcie doprowadzić do problemów – takich, jak ciąża cukrzycowa, przedwczesny poród, stan przedrzucawkowy czy też ograniczenie wzrostu wewnątrzmacicznego.

Nie ma konieczności usuwania ósemek w przypadku braku dolegliwości bólowych z ich strony i prawidłowego położenia w łuku zębowym. Przypadek każdego pacjenta jest inny i powinien być rozpatrywany indywidualnie. Przede wszystkim usunięcie zęba mądrości jest jednak konieczne w sytuacji, gdy w jamie ustnej brakuje miejsca i jest on nieprzydatny w zgryzie (są to wskazania ortodontyczne). Wskazanie do ekstrakcji ósemki stanowią również zaawansowana choroba próchnicowa zęba, problemy z jego wyrzynaniem oraz związane z nimi nawracające stany zapalne. Także w sytuacji, gdy ząb jest częściowo lub całkowicie zatrzymany, powinno się dokonać jego usunięcia, aby zapobiec powstawaniu stanów zapalnych, dolegliwościom bólowym lub przyczynianiu się do próchnicy sąsiadującego zęba. W naszej klinice decyzję o usunięciu podejmuje lekarz stomatolog na podstawie badania stomatologicznego i zdjęcia rentgenowskiego.

Tak, zaleca się jak najszybsze uzupełnienie usuniętego zęba. Utrata zęba może nie wydawać się problemem – zwłaszcza, jeśli nie znajduje się on w przedniej części jamy ustnej. Jednak brak zęba to nie tylko defekt estetyczny. Brak nawet jednego zęba ma wpływ na cały układ stomatognatyczny. Może doprowadzić do przesunięcia czy przechylania sąsiadujących z luką zębów oraz do zaniku kości.

Przed zabiegami chirurgicznymi konieczna jest konsultacja chirurgiczna, na której lekarz zleci wykonanie zdjęcia rentgenowskiego, tak zwanej panoramy lub tomografii komputerowej, która da możliwość oceny położenia zęba oraz jego korzeni względem kości. Pacjenci z grupy podwyższonego ryzyka (m.in. osoby z chorobami serca, krążenia, cukrzycą itp.) w zależności od dolegliwości często muszą być objęci dodatkowymi działaniami profilaktycznymi (np. osłoną antybiotykową) lub odstawieniem leków przeciwzakrzepowych np. zawierających kwas acetylosalicylowy (Acard).

Ponieważ zabieg ekstrakcji zęba dokonywany jest w znieczuleniu miejscowym, pacjent może odczuwać odrętwienie, wykazywać trudności w przełykaniu lub mówieniu, a także skarżyć się na brak czucia w tej części twarzy, w której odbywał się zabieg. Dopóki nie ustąpią całkowicie skutki znieczulenia, pacjent powinien powstrzymywać się od spożywania posiłków, należy także zachować szczególną ostrożność podczas picia gorących napojów. Bezpośrednio po przeprowadzeniu zabiegu nie należy spożywać posiłków i napojów przez 2 godziny, ponadto do końca dnia nie można płukać jamy ustnej, mając na uwadze świeży skrzep formujący się w ranie po usuniętym zębie, który stanowi najlepszy naturalny opatrunek. W ciągu tygodnia od zabiegu pacjent powinien również powstrzymywać się od picia alkoholu, palenia tytoniu oraz wysiłku fizycznego, a przyjmowanie lekarstw powinno odbywać się po konsultacji z lekarzem, na podstawie otrzymanych od niego indywidualnych zaleceń.

Po przeprowadzonym leczeniu chirurgicznym w jamie ustnej może dojść do pojawienia się objawów takich jak zaczerwienienie, tkliwość i ból tkanek, obrzęki i lekkie krwawienie. Zazwyczaj utrzymują się one przez kilka dni. U niektórych pacjentów może dochodzić również do szczękościsku, zwłaszcza po dłuższych procedurach.

Jeżeli niepokojące objawy utrzymują się przez dłuższy czas, konieczne jest skonsultowanie się z lekarzem prowadzącym.